Staf bouwde eigenhandig twee authentieke Japanse theehuizen in zijn tuin. Typische elementen van een Japans theehuis zijn shoji ramen en schuifdeuren (latwerk bedekt met papier), tatami matten, een nis (tokonoma) om kalligrafie in op te hangen en natuurlijke materialen en kleuren.

Un Sui An

Eerst bouwde Staf een theehuis van 4 en 1/2 tatami mat groot (ongeveer 7,5 m²), waar tot 7 mensen kunnen plaatsnemen. Dit theehuis heeft de naam Un Sui An. Letterlijk vertaald betekent dit ‘wolk-water-hut’. Wolk en water staan symbool voor bewegen en zijn weg zoeken. Unsui is ook de naam voor een beginnend zen monnik, die zijn weg nog zoekt. Deze naam werd gegeven door de Aikido sensei Tomita Seiji Shihan (Ban Sen Juku).

Buitenkant Un Sui An

Binnenkant Un Sui An

Theetuin rond Un Sui An

Rond Un Sui An ligt een traditionele theetuin. Er is een bank waar gasten kunnen wachten. Vervolgens gaan ze langs stapstenen naar het theehuis. De gasten stoppen even aan de tsukubai (waterbassin) om hun handen ritueel te reinigen. Vervolgens gaan ze het theehuis binnen door het klein deurtje, waar ze geknield door moeten kruipen.

Wachtbank voor de gasten

Handen reinigen aan de tsukubai

Un Sui An binnengaan door het kleine deurtje

Shi Do An

Er is ook een kleiner theehuis van 2 en 3/4 tatami groot (ongeveer 4,5m²), waarin maximum 3 deelnemers kunnen plaatsnemen. Dit theehuis heet Shi Do An. Letterlijk vertaald betekent dit ‘rechte-weg-hutje’. Na zoeken, gaan we nu rechtdoor… Shi Do An werd namelijk wat later gebouwd dan Un Sui An. De naam is gegeven door Zenmeester Hôzumi Roshi. Shi Do An is omringd door een zen tuin met geharkt grind.

Buitenkant Shi Do An

Binnenkant Shi Do An

Advertentie